Jakie masz buty?

 Świat wygląda zupełnie inaczej niż w momencie, kiedy patrzyłem na niego z dołu. Jako dziecko byłem pod wrażeniem tego, jakie wielkie ludzie mają buty. Właściwie byłem tak mały, że widziałem tylko wielkie buciory ludzi,  dosięgałem im do pięt. Buty poza tym, że były wielkie to jeszcze miały piękne ozdoby, a jedne to nawet miały wzór przypominający mapę świata. Myślałem, że ludzie są wielcy, bo przecież mają wielkie buty, w których mogą zdobywać marzenia, mogą biegać i skakać;marzyłem o takich. Teraz, gdy trochę podrosłem zobaczyłem, że ludzie mają wielkie buciki. Sami zaś są bardzo mali. Mają krótkie nogi, i krótki wzrok, a przy okazji toną w swoich butach, które mogą zabrać ich daleko. Dla ludzi ważniejsze stało się topienie w butach niż, poprawne używanie ich. Buty nie służą do chodzenia, tylko do zdobywania marzeń. Zalany łzami widzę jak się topisz w swoich. Nie masz już sil i wołasz pomocy: ,,spójrz jakie mam piękne buciki”